Steuntje in de rug
In Nederland krijgen per jaar ongeveer 2.500 mensen de diagnose slokdarmkanker. Het specialistisch team van ZGT opereert jaarlijks tussen de 50 en 60 patiënten met slokdarmkanker. Na de diagnose komt er in korte tijd veel op de patiënt af. En spelen allerlei vragen, zoals ‘kan ik behandeld worden?’ door hen heen. Voor alle vragen over de medische behandeling kunnen zij gelukkig terecht bij het medische team in ZGT. Daarnaast kan het misschien ook helpen om contact te hebben met een buddy van de patiëntenorganisatie SPKS*.
“Door het aanbieden van het contact met een buddy hopen we patiënten een steun in de rug te geven tijdens en na een behandeling.”
Kanker raakt iemands hele leven en heeft een grote impact. “We wilden graag meer doen dan enkel de medische behandeling”, vertelt verpleegkundig specialist Manon Dik. “Door het aanbieden van het contact met een buddy hopen we patiënten een steun in de rug te geven tijdens en na een behandeling. Begin 2022 zijn we, in samenwerking met de SPKS, gestart met het buddyproject. Een buddy heeft de behandeling van slokdarmkanker al enkele jaren achter de rug. De eerste ervaringen met de inzet van een buddy zijn positief. Maar hierover kunnen patiënten en buddy’s natuurlijk beter zelf vertellen.”
Vaste buddy
Cor Roos is een van de buddy’s. “Ik praat makkelijk”, begint hij zijn verhaal. “Ook over moeilijke onderwerpen. Ik vind het mooi als ik een positieve bijdrage kan leveren. Toen ik gevraagd werd of ik buddy wou worden, zei ik dan ook gelijk ja.”
Sinds april heeft Cor iedere 14 dagen contact met een patiënt van ZGT. “Dat hebben wij zo afgesproken”, vervolgt hij zijn verhaal. “Het contact is alleen telefonisch. De frequentie is niet voor iedereen gelijk maar het is wel belangrijk om er een structuur in te hebben. De ene keer spreken we elkaar een kwartier, de andere keer kan het wel een uur zijn. We praten zeker niet alleen over ziek zijn, het gaat vaak over allerlei zaken. Van familie tot hoe krijg je een boterham met kaas naar binnen. En het werkt twee kanten op hoor. Want ik krijg zelf ook tips tijdens onze gesprekken. Dus het brengt mij ook wat”, zegt hij met een glimlach.
Een buddy kan op allerlei manieren steun geven. We vragen Bart naar zijn ervaringen: “De diagnose was heftig. Maar gelukkig kreeg ik alle zorg en begeleiding van de medisch specialisten en verpleegkundigen in ZGT. Na de operatie kreeg ik informatie over het Buddyproject en werd mij gevraagd of ik daar gebruik van wou maken. Mijn eerste gedachte was: dat is niet nodig. Maar ik gaf aan dat ik er nog even over wilde nadenken en kreeg er toch wel een positief gevoel bij.”
Rust en geruststelling
Alles is mogelijk. Van éénmalig gesprek tot regelmatig even contact met de vaste buddy. Elke patiënt is uniek. Dat geldt ook voor iedere buddy en situatie. Bart vervolgt: “Misschien heb ik ook wel heel veel geluk met mijn buddy hoor, dat weet ik natuurlijk niet. Het geeft mij rust. Ik kan mijn buddy altijd bellen als ik vragen heb. We hebben regelmatig telefonisch contact. Ik ervaar het Buddyproject als zeer positief en kan het alle patiënten aanraden om ook te doen. Het is fijn en geruststellend. Ik krijg advies en antwoord op mijn vragen. Zo vroeg ik mij bijvoorbeeld af of ik met een klacht moest bellen met het ziekenhuis. Mijn buddy zei, gewoon bellen hoor. Dan pak ik gelijk de telefoon en vraag om advies.
Het gaat niet alleen om de medische behandeling. Het gaat om veel meer dan dat. Je krijgt tools die je helpen bij het herstel. Met mijn buddy gaat het gelukkig heel goed. Dat is voor mij heel fijn om te horen. Het werkt dus ook nog eens heel bemoedigend en motiverend.”
*SPKS: Stichting voor Patiënten met maag- en slokdarmkanker