De Almelose Alice Oude Breuil-Poppe is al jaren een bekend gezicht in ZGT. Jaren geleden begon ze als vrijwilligster in locatie Almelo. Iedere donderdagochtend stond en staat zij paraat. De donderdag ochtend is haar ‘heilig’. 'Daar komt ook niemand tussen.'
Ze begint te vertellen: 'In 2006 ging ook onze jongste telg naar school. Ik had toen, naast mijn betaalde baan bij Miss Etam, tijd voor vrijwilligerswerk. Ik had zin om mijn handen uit de mouwen te steken als vrijwilliger bij ZGT. De ene week deed ik de bloemen de andere week was ik gastenbegeleider. Ik begeleidde bij opname de patiënten naar de afdeling. Van 8.30 uur tot 11.30 uur, zodat ik mijn kinderen gewoon zelf naar school kon brengen en op tijd was om ze weer op te halen.'
Daar kunnen geen euro’s tegenop
Een betaalde baan én vrijwilligerswerk. Een druk leven, zeker in combinatie met een gezin. Alice: 'Maar het geeft me juist veel energie. Met een klein gebaar maak je voor een ander een wereld van verschil. Het gevoel dat je krijgt van een ‘dankjewel’ is onbetaalbaar, daar kunnen geen euro’s tegenop. Sinds anderhalf jaar werk ik als receptioniste in ZGT, locatie Hengelo, maar de donderdag is mij heilig, daar komt niemand aan. Ik werk nog steeds iedere donderdag als vrijwilliger in ZGT. Als gastenbegeleider en soms als shuttlechauffeur. En dat blijf ik doen!'
We doen het voor niks maar niet voor niks
'Zo mooi als iemand je in de arm knijpt en dank-je-wel zegt’’, vertelt Alice verder. “Onlangs zei een wat oudere dame nog: 'Mijn zoon zei al, als je uit de taxi stapt dan staan daar van die dames en die helpen je wel.’ En dat doen we graag! Veel patiënten zien we regelmatig waardoor er echt een bijzondere band ontstaat. We ontvangen zelfs bedankjes in natura. De ene patiënt gooit elke week een hand vol antiflu-snoepjes over de balie, een ander elke keer twee mandarijntjes. Ook is er een patiënt die elk jaar op haar verjaardag de shuttlechaufeur, alle vrijwilligers van de gastenbegeleiding, de receptie en Pipenzo trakteert op taart. Hoe bijzonder is dat!'
Een lach en een traan
'Wat ook zo mooi is, is dat je mensen echt ziet opknappen. Eerst breng je ze met de shuttle, dan gaan ze zelf met de rollator en later lopen ze zwaaiend voorbij. Geweldig! Het omgekeerde gebeurt natuurlijk ook. Dat je iemand bijvoorbeeld al een tijdje niet meer ziet, dan maak je je echt zorgen. Je bent heel betrokken en patiënten delen ook veel met je. Bijvoorbeeld toen die patiënt, die ik wekelijks naar de dialyse bracht, bij me kwam. Me aanstootte en blij vertelde dat ze een nieuwe nier kreeg. Haar zus bleek een goede match te zijn. Kippenvel toch?'
Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend
'Maar vrijwilligerswerk is natuurlijk niet vrijblijvend. Er wordt op je gerekend. Als je als gastenbegeleiders aan de slag wilt moet je bovendien goed ter been zijn. Je loopt op een ochtend of middag gemiddeld zeven tot acht kilometer.'
Alice Oude Breuil-Poppe: “Patiënten delen veel met je, maar rekenen ook op je.”