Vernauwing van de halsslagader - behandeling

De behandeling van een vernauwde halsslagader kan worden verdeeld in conservatieve en invasieve therapie of een combinatie van beide. Conservatieve therapie wil zeggen dat de behandeling ‘behoudend’ van aard is en over het algemeen niet ingrijpend is voor de patiënt. Dit betekent meestal dat de patiënt leefregels en eventueel medicatie voorgeschreven krijgt. Een invasieve behandeling is een behandeling waarbij letterlijk ‘ingegrepen’ wordt, in dit geval een operatie of stentplaatsing.

• Conservatieve therapie: de conservatieve bestaat uit het behandelen van bestaande risicofactoren voor slagaderverkalking en medicamenteuze therapie. Patiënten krijgen in principe allemaal een bloedplaatjesremmer voorgeschreven. Dit medicijn gaat het samenklonteren van bloed tegen.
• Invasieve therapie - Operatie: naast de behandeling met medicijnen kan een operatieve behandeling nodig zijn. Dit hang af van de ernst van de vernauwing en de aanwezigheid van klachten. De laatste jaren is door onderzoek duidelijk geworden dat het soms ook belangrijk is te opereren wanneer er (nog) geen klachten zijn.
  
  

Een operatie aan de halsslagader is geen ongevaarlijke ingreep. Tijdens de operatie kan een bloedpropje of een stukje van de verkalkte vaatwand loslaten. Deze kunnen naar de hersenen meestromen en een beroerte veroorzaken. Dit terwijl de operatie juist bedoeld is om een beroerte te voorkomen. De kans hierop bedraagt ongeveer 1-2%. De keuze om wel of niet te opereren moet daarom goed worden overwogen. Met een operatie kan de al opgetreden schade niet meer worden hersteld. Het is niet zinvol om een halsslagader die al helemaal dichtzit, opnieuw open te maken.

De operatie vindt plaats onder algehele narcose en EEG-bewaking. Bij een EEG (Elektro Encephalogram) worden op uw hoofd draadjes aangebracht. Met behulp van een EEG kan de activiteit van de hersenen tijdens de operatie worden gemeten. Deze hersenactiviteit is afhankelijk van de doorbloeding van de hersenen. Via een snede aan de zijkant van de hals wordt de slagader opgezocht. U krijgt een bloedverdunnend medicijn toegediend om een bloedstolsel te voorkomen. Vervolgens wordt de slagader afgeklemd. Een kortdurende onderbreking van de bloedstroom naar de hersenenen is niet gevaarlijk. Echter als het EEG aangeeft dat de hersenen dit niet goed verdragen, wordt een klein plastic buisje (shunt) in het bloedvat gebracht. Met klemmetjes wordt de vaatwand strak om het buisje gekneld, waarna het bloed door het buisje weer naar de hersenen stroomt. Meestal is een shunt echter niet nodig.

Bij de operatie wordt de slagader schoongemaakt. De chirurg verwijdert de binnenste laag van de vaatwand (carotisendarteriëctomie). Hierna wordt de slagader weer gesloten. Om te voorkomen dat de slagader ter plaatse van de hechtingen vernauwd raakt, wordt soms een patch (stukje kunststof) in de snede gehecht. Er wordt een dun slangetje (drain) in de wond achter gelaten om een bloeduitstorting te voorkomen. De drain wordt in principe na één dag verwijderd. Na de operatie gaat u één nacht naar de intensive care voor nauwkeurige bewaking. Hierna wordt u overgebracht naar de verpleegafdeling waar u nog enkele dagen zult verblijven.

Het herstel na de operatie is over het algemeen snel en u kunt vaak na twee tot vier dagen het ziekenhuis verlaten. De snede in de hals geneest doorgaans mooi. Bij ontslag krijgt u een afspraak mee voor een poliklinische controle en na ongeveer drie maanden wordt een duplexonderzoek gemaakt om de halsslagaders nog eens te beoordelen. Hierna blijft u ongeveer nog vijf jaar onder controle van de vaatchirurg. Het is van belang dat u na de operatie bloedverdunnende medicijnen blijft gebruiken om de bloeddoorstroming naar de hersenen optimaal te garanderen.

• Invasieve therapie - Stent: naast de operatieve behandeling is het tegenwoordig soms ook mogelijk een stent in de halsslagader te plaatsen om een vernauwing op te heffen. Een stent is een klein metalen buis dat meestal via de liesslagader wordt ingebracht. De stent wordt op de plek van de vernauwing tegen de vaatwand ontplooit, waardoor deze openblijft. Hierdoor wordt de bloedtoevoer verbterd. De stent blijft permanent op zijn plaats.