Vrijwilligers bij ZGT

Ervaringen van vrijwilligers

• Mary

  Ie doot völle goods

  

  Mary Weber, is gastvrouw op de afdeling 5 zuid, is een écht mensenmens. Ze kan goed luisteren, wil graag ondersteunen en anderen helpen. Een opleiding in de zorg lag dan ook erg voor de hand.

  Uitgebreide informatie

  Daarna ging ze werken bij Meulenbelt als ziekenverzorgster. En vervolgens aan de slag in de particuliere ziekenzorg. “Ik was nog heel jong en kon nog niet relativeren. Ik kon het werk niet loslaten en daardoor vaak niet in slaap komen. Om die reden ben ik ook gestopt met het werk in de zorg.”
  
  

  Als moeder van drie kinderen hielp zij in het bedrijf, een reclamebureau, van haar man. “Dat betekende constant stilzitten tussen vier muren. En dat was niks voor mij,” vertelt Mary. “Mijn hart ligt bij de zorg. Ik wilde weer terug naar de zorg en ging solliciteren. Na de derde afwijzing had ik een gesprek met vrijwilligerscoördinator Elly Leferink. Aan de slag bij de afdeling moeder en kind leek mij wel wat. Maar Elly wist iets veel beters voor mij: de afdeling spoedeisende hulp (SEH)."

  “Ik kreeg er vleugels van!”

  "Wat kun je daar met iets kleins voor mensen veel betekenen. Ik kreeg er zoveel energie van. Als ik naar huis ging had ik vleugels. Ik vloog naar huis”, vertelt ze lachend. “Je moet niet bang zijn en gewoon op mensen afstappen. Anders gebeurt er niks. Ik vond het geweldig dat ik weer collega’s had en bijvoorbeeld ieder kwartaal een vergadering.
  Zorg wel dat je weet wat er van je verwacht wordt. Wat kun je niet doen, of juist wel. Zoals uitleggen waarom het op de SEH soms lang duurt. Gewoon een praatje maken over het weer of koffie en een broodje aanbieden aan naasten."

  Onmeunig völle weard

  "Er was een keer een jongetje met een gebroken been. Zijn moeder was in paniek. Bij mij kon ze haar ei kwijt en daardoor werd ze steeds rustiger. Zo kon ze ook haar zoontje weer op zijn gemak stellen. Zo mooi om te zien.” Mary straalt en haar enthousiasme werkt aanstekelijk. Ze vertelt graag nog even verder: “ Of die keer dat er een man in het Twents praatte. En ik natuurlijk lekker in het Twents reageerde. We kwamen aan de praat. Ik vertelde wat ik als vrijwilliger bij ZGT deed en waarom. Toen hij weer naar huis mocht, kwam hij speciaal nog even bij mij en zei: "Ik heb onmeunig völle respect voor ou, ie doot völle goods. En òk nog veur niks, ie bint onmeunig völle geld weard."

  Ontplooien

  "Als vrijwilliger bij ZGT hoor je er ook echt bij. Er zijn veel verschillende afdelingen met diverse werkzaamheden. Je kunt overal aan ‘ruiken’. Je krijgt volop de ruimte om je te ontplooien. Zo werd ik gebeld of ik wilde proefdraaien op 5 zuid. Dat heb ik natuurlijk gedaan en ik ben er blijven hangen als gastvrouw en doe ik dat waar ik zo blij van word. Ik bied een luisterend oor als het nodig is, verricht allerlei ondersteunende taken en breng patiënten naar de operatiekamer (OK). Dat is echt quality time. Het is bijzonder en dankbaar werk.”

  
  Mary Weber: “Het gaf zo’n kick, ik kreeg er vleugels van.”

• Gerrie

  Stiekem altijd al gedroomd van werken in een ziekenhuis

  

  Gerrie Uitslag-Vugteveen: “De dankbaarheid van de patiënten en hun families, dan weet ik weer waarom ik dit werk doe!”

  Uitgebreide informatie

  Jarenlang werkte Gerrie Uitslag-Vugteveen (49) uit Vriezenveen bij de ABN AMRO bank. Daarna bleef ze thuis bij de kinderen. Maar iedere keer als ze in een ziekenhuis kwam wakkerde het iets in haar aan. In het voorjaar van 2015 gooide ze het roer om.

   

  “Iedere keer als ik in een ziekenhuis kwam begon het te kriebelen. Ik wilde altijd al graag in zo’n omgeving werken”, zegt Gerrie. Op haar zesenveertigste zette ze de stap. Ze begon bij ZGT als vrijwilliger. Iedere dinsdagmiddag werkte Gerrie op de afdeling moeder en kind. Maar ze wilde meer.

  Blij naar huis

  “Ik wilde er meer toe doen, echt iets bijdragen.” Coördinator vrijwilligers Elly Leferink wist wel wat voor haar. “Ik begon met koffieschenken op zondagavond op de afdeling heelkunde, vaatchirurgie, bariatrie, urologie en gynaecologie (5 zuid).” Hoewel Gerrie niemand kende, heeft ze zich altijd welkom gevoeld. “Ik voelde me direct thuis en helemaal op mijn plek.” Algauw was Gerrie ook op andere dagen in het ziekenhuis te vinden. “Regelmatig vroeg men of ik extra kon komen, wat ik natuurlijk graag deed. Het is zo dankbaar werk. Ik werd er zo blij van. Dat merkten ze thuis ook.”

  Cadeautje

  Na enkele maanden kwam er een vacature voor gastvrouw op de afdelingen 5 zuid en 5 noord. Gerrie werd aangemoedigd door haar collega’s. Ze trok de stoute schoenen aan, solliciteerde en werd aangenomen. “Als gastvrouw assisteerde ik bij diverse werkzaamheden, zoals het aanbieden van een broodmaaltijd en het vervoeren van patiënten. In januari 2017 startte Gerrie met de opleiding voor zorgassistent. Precies een jaar later rondde ze de opleiding af en ging ze in het ziekenhuis 28 uur per week aan de slag als zorgassistent. “Het is echt een cadeautje. Het is een uitzondering om van vrijwilliger naar een betaalde baan te gaan. Maar het mooiste van werken bij ZGT is de dankbaarheid van de patiënten. Ook als vrijwilliger maakte die dankbaarheid en waardering het voor mij het mooiste werk dat er is.”

   

  “De dankbaarheid van de patiënten en hun families, dan weet ik weer waarom ik dit werk doe!”, aldus Gerrie Uitslag-Vugteveen, zorgassistent

• Alice

  Groene snoepjes, mandarijntjes en taart

  

  De Almelose Alice Oude Breuil-Poppe, receptioniste en vrijwilligster ZGT werkt al jaren in ZGT. Twaalf jaar geleden begon ze als vrijwilligster in locatie Almelo. Iedere donderdagochtend stond en staat zij paraat. De donderdag ochtend is haar ‘heilig’. “Daar komt ook niemand tussen.”

  Uitgebreide informatie

  De Almelose Alice Oude Breuil-Poppe werkt al jaren in ZGT. Twaalf jaar geleden begon ze als vrijwilligster in locatie Almelo. Iedere donderdagochtend stond en staat zij paraat. De donderdag ochtend is haar ‘heilig’. “Daar komt ook niemand tussen.”

   

  Ze begint te vertellen: “In 2006 ging ook onze jongste telg naar school. Ik had toen, naast mijn betaalde baan bij Miss Etam, tijd voor vrijwilligerswerk. Ik had zin om mijn handen uit de mouwen te steken als vrijwilliger bij ZGT. De ene week deed ik de bloemen de andere week was ik gastenbegeleider. Ik begeleidde bij opname de patiënten naar de afdeling. Van 8.30 uur tot 11.30 uur, zodat ik mijn kinderen gewoon zelf naar school kon brengen en op tijd was om ze weer op te halen.“

  Daar kunnen geen euro’s tegenop

  Een betaalde baan én vrijwilligerswerk. Een druk leven, zeker in combinatie met een gezin. Alice: “Maar het geeft me juist veel energie. Met een klein gebaar maak je voor een ander een wereld van verschil. Het gevoel dat je krijgt van een ‘dankjewel’ is onbetaalbaar, daar kunnen geen euro’s tegenop. Sinds anderhalf jaar werk ik als receptioniste in ZGT, locatie Hengelo, maar de donderdag is mij heilig, daar komt niemand aan. Ik werk nog steeds iedere donderdag als vrijwilliger in ZGT. Als gastenbegeleider en soms als shuttlechauffeur. En dat blijf ik doen!’’

  We doen het voor niks maar niet voor niks

  “Zo mooi als iemand je in de arm knijpt en dank-je-wel zegt’’, vertelt Alice verder. “Onlangs zei een wat oudere dame nog: ‘ Mijn zoon zei al, als je uit de taxi stapt dan staan daar van die dames en die helpen je wel.’ En dat doen we graag! Veel patiënten zien we regelmatig waardoor er echt een bijzondere band ontstaat. We ontvangen zelfs bedankjes in natura. De ene patiënt gooit elke week een hand vol antiflu-snoepjes over de balie, een ander elke keer twee mandarijntjes. Ook is er een patiënt die elk jaar op haar verjaardag de shuttlechaufeur, alle vrijwilligers van de gastenbegeleiding, de receptie en Pipenzo trakteert op taart. Hoe bijzonder is dat!’’

  Een lach en een traan

  “Wat ook zo mooi is, is dat je mensen echt ziet opknappen. Eerst breng je ze met de shuttle, dan gaan ze zelf met de rollator en later lopen ze zwaaiend voorbij. Geweldig! Het omgekeerde gebeurt natuurlijk ook. Dat je iemand bijvoorbeeld al een tijdje niet meer ziet, dan maak je je echt zorgen. Je bent heel betrokken en patiënten delen ook veel met je. Bijvoorbeeld toen die patiënt, die ik wekelijks naar de dialyse bracht, bij me kwam. Me aanstootte en blij vertelde dat ze een nieuwe nier kreeg. Haar zus bleek een goede match te zijn. Kippenvel toch?’’

  Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend

  “Maar vrijwilligerswerk is natuurlijk niet vrijblijvend. Er wordt op je gerekend. Als je als gastenbegeleiders aan de slag wilt moet je bovendien goed ter been zijn. Je loopt op een ochtend of middag gemiddeld zeven tot acht kilometer.”

   

  

  Alice Oude Breuil-Poppe: “Patiënten delen veel met je, maar rekenen ook op je.” 

• Rieks

  Pendelbus de schakel tussen Almelo en Hengelo

  

  Almeloër Rieks Eilert is al vijf jaar vrijwilliger bij ZGT. Als internationaal vrachtwagenchauffeur maakte hij werkweken van tachtig uur. Dat kan en hoeft hij op zijn vierenzestigste niet meer. Maar achter de geraniums kruipen, daar peinst hij niet over.

  Uitgebreide informatie

  Almeloër Rieks Eilert is al vijf jaar vrijwilliger bij ZGT. Als internationaal vrachtwagenchauffeur maakte hij werkweken van tachtig uur. Dat kan en hoeft hij op zijn vierenzestigste niet meer. Maar achter de geraniums kruipen, daar peinst hij niet over.

   

  Rieks begon bij ons ziekenhuis als chauffeur van de shuttle. Sinds drie jaar rijdt hij ook op de pendelbus van ZGT. Rieks: “Na de eerste rit was ik gelijk besmet met het virus. Heel bijzonder om dit werk te mogen doen.”

  Gratis service

  De pendelbus is een pendelservice voor poliklinische patiënten, begeleiders en bezoekers. De bus rijdt volgens een vast schema gratis heen en weer tussen onze locaties Almelo en Hengelo. Iedere werkdag staat een van onze tien gecertificeerde vrijwilligers klaar om de bus te besturen. In ongeveer twintig minuten worden de passagiers van Almelo naar Hengelo gebracht en andersom.

  Nooit saai

  “Ik vind het super om te doen”, vertelt Rieks. Iedere donderdagmiddag rijdt hij van 13.00 tot 17.00 uur op de bus. “Iedere passagier is weer anders. Dat unieke vind ik leuk. De route is steeds hetzelfde, maar de passagiers maken het afwisselend. Het is nooit saai.”

  Dankbaar werk

  “Niet iedereen heeft een eigen auto. Ouderen durven vaak niet meer zelf te rijden en met het openbaar vervoer kan ook lastig zijn. Daarom ben ik ook zo blij met de mooie service die wij bieden. Als de bus er niet zou zijn, zouden deze mensen maar moeilijk in het ziekenhuis komen. Naar het ziekenhuis ga je niet voor de lol, maar we proberen er een ontspannen ritje van te maken. Het is dankbaar werk.”

   

  “Soms moeten mensen hun ei kwijt. Ik luister dan, maar blijf natuurlijk altijd op de weg kijken. De een is verdrietig, de ander juist blij. Vaak ben je een klankbord voor de passagiers. En dat wordt gewaardeerd. Laatst nog. Van een vrouw die wekelijks met ons meerijdt, kregen alle chauffeurs een
  hartje met strik. Wij waren onder de indruk van dit lieve gebaar. Of een ‘Dank je wel voor de veilige rit’, daar geniet ik van.”

  Ook mee met de pendelbus?

  Wilt u ook mee met Rieks of een van zijn collega’s? De bus beschikt over maximaal zeven plaatsen. U kunt uw plaats reserveren bij de balie van de gastenbegeleiding bij de hoofingang. U kunt ook bellen of e-mailen. Vertrek vanuit Hengelo: telefoon 088 708 50 69, e-mail receptiehengelo@zgt.nl. Vertrek vanuit Almelo: telefoon 088 708 32 25, e-mail receptiealmelo@zgt.nl.

   

  Meer informatie over de pendelservice leest u op www.zgt.nl/pendelservice.

  

  Rieks Eilert: "Welke verhalen ga je horen. Dat maakt het werk op de pendelbus zo leuk."