Slaapproblemen bij kinderen

Onze behandelingen

• >

  Slapeloosheid

  Veel slaapproblemen hebben een oorzaak in het gedrag van het kind. U kunt denken aan spannende situaties, verdriet of een onduidelijke dagindeling. Kinderen hebben dan vaak hun ouders nodig om in slaap te kunnen vallen. Met name bij peuters zien we dit vaak.

  Klik hier voor informatie over de behandeling

  Met behulp van onze medische pedagogisch zorgverlener wordt er een slaapplan opgesteld. Verder onderzoek is dan meestal niet nodig. Lees meer over problemen met inslapen in de folder (PDF)

• >

  Overmatige slaperigheid overdag (narcolepsie)

  Narcolepsie is een chronische neurologische aandoening. Kenmerken zijn overdreven slaperigheid en onbedwingbare slaapaanvallen overdag. Ze kunnen samen gaan met korte spierverslappingen die uitgelokt worden door emoties, (kataplexie), slaapverlamming of extreem levendige droombeelden. Het komt voor bij 1 op de 6.000 kinderen, meestal vanaf de leeftijd van 10 jaar.

  Narcolepsie kan niet genezen. Dutjes en medicijnen kunnen de klachten wel verminderen.
• >

  Slaapgerelateerde bewegingsstoornissen: rusteloze benen

  Kinderen met rusteloze benen hebben vaak een inslaapprobleem. Ze hebben een onaangenaam gevoel in de benen dat alleen verdwijnt als ze de benen bewegen. Het gevoel ontstaat meestal in zittende of liggende positie en is voor kinderen moeilijk te beschrijven. Ook groeipijnen kunnen wijzen op rusteloze benen. Vaak komen rusteloze benen in de familie voor. IJzertekort kan een rol spelen.
• >

  Slaapgerelateerde bewegingsstoornissen: hoofdbonken

  Hoofdbonken is een herhaalde, ritmische beweging van het hoofd of lichaam bij het inslapen. Hoofdbonken komt vaker voorkomt bij kinderen met een ontwikkelingsachterstand. Het hoofdbonken zelf heeft geen negatieve invloed op de ontwikkeling.

  Het is belangrijk het kind te beschermen tegen verwondingen. Meestal verdwijnt het hoofdbonken voor de leeftijd van vier jaar.
• >

  Slaapgerelateerde ademhalingsstoornissen: snurken

  Snurken is een teken van een verhoogde weerstand van de bovenste luchtweg.
• >

  Slaapgerelateerde ademhalingsstoornissen: ademstops

  Soms is de weerstand in de bovenste luchtweg zo hoog dat kinderen stoppen met de ademhaling. Er gaat dan geen lucht meer door de keel of luchtpijp. Er kan geen zuurstof meer naar de longen. Dit kan meerdere keren per nacht voorkomen. Tijdens zo’n ademstop krijgen de hersenen een seintje om weer te gaan ademen. Het kind zal oppervlakkig slapen of zelfs wakker worden. Dit zorgt voor een verstoorde nachtrust en vermoeidheid overdag. We spreken dan van Obstructief Slaap Apneu Syndroom (OSAS). OSAS komt veel voor bij kinderen met overgewicht en kinderen met te grote keelamandelen. OSAS komt ook vaker voor bij kinderen met syndromen (bijv. syndroom van Down), aangeboren anatomische afwijkingen of kinderen met spierzwakte.
• >

  Biologische klok en problemen

  De biologische klok bepaalt ons bioritme. Ieder mens heeft zijn eigen ritme. Zo zijn er avondmensen en ochtendmensen. Indien een kind een extreem avondmens of ochtend mens is en het ritme meer dan drie uur afwijkt van het normale ritme voor de leeftijd spreken we van een biologische klokstoornis. Dit ritme kan vervroegd zijn (Advanced Sleep Phase Syndrome) of verlaat (Delayed Sleep Phase Syndroom). DSPS komt het vaakst voor bij pubers. Kinderen met DSPS hebben problemen met het inslapen, maar slapen erna goed door. ’s Ochtends hebben ze moeite met het wakker worden. Overdag zijn ze slaperig. Gebruik van beeldschermen en cafeïne spelen vaak een grote rol. Melatonine is verantwoordelijk voor de biologische klok. Melatonine wordt geproduceerd door de pijnappelklier in de hersenen. Licht remt de aanmaak van melatonine. Een melatoninebepaling in het speeksel kan aantonen of uw kind last heeft van een biologische klokstoornis. Lees meer over een melatoninebepaling.  
• >

  Ongewenst gedrag tijdens de slaap (paniekaanvallen, slaapwandelen)

  Nachtelijke paniekaanvallen worden ook wel sleep terrors of pavor nocturnus genoemd. Ze komen vooral bij kinderen voor tussen de 3 en 12 jaar. Het kind komt zeer angstig uit een diepe slaap, is verward en u kunt er geen contact mee krijgen.

  Slaapwandelen komt meestal vroeg in de nacht voor. Kinderen lopen tijdens hun slaap door het huis met hun ogen open. De piekleeftijd is tussen de 4 en 8 jaar en stopt meestal vanzelf na het tiende levensjaar.

  Paniekaanvallen zijn niet schadelijk. De volgende dag kan het kind zich hier niks meer van herinneren (in tegenstelling tot bij een nachtmerrie). Bij slaapwandelende kinderen is het van belang dat de omgeving zo veilig mogelijk is.