Etalagebenen - behandeling

De behandelwijze van bloedvatproblemen hangt af van uw lichamelijke conditie, uw klachten en de aandoening. De behandeling van etalagebenen kan worden verdeeld in conservatieve en invasieve therapie of een combinatie van beide. Conservatieve therapie wil zeggen dat de behandeling ‘behoudend’ van aard is en over het algemeen niet ingrijpend voor de patiënt. Dit betekent meestal dat de patiënt leefregels en eventueel medicatie voorgeschreven krijgt. Een invasieve behandeling is een behandeling waarbij letterlijk ‘ingegrepen’ wordt, in dit geval een dotterbehandeling of operatie.

Conservatieve therapie

De conservatieve therapie bestaat uit het behandelen van bestaande risicofactoren voor slagaderverkalking en medicamenteuze therapie. Patiënten met etalagebenen krijgen in principe altijd een bloedplaatjesremmer voorgeschreven. Dit is vaak Ascal® en gaat het samenklonteren van bloed tegen. Hiernaast worden patiënten geadviseerd looptraining te gaan volgen.

Bij looptraining worden patiënten met etalagebenen geadviseerd dagelijks te gaan wandelen en dan te gaan lopen tot aan of net over de pijngrens. Het doel van looptraining is dat de pijnvrije loopafstand vergroot wordt. De gedachte achter looptraining is dat wanneer spieren vaker meer zuurstof nodig hebben, het lichaam dit zelf probeert op te lossen. Dit gebeurt door middel van collateralen. Dit zijn kleinere bloedvaatjes die normaal gesproken niet gebruikt worden. Echter wanneer er een tekort aan zuurstof ontstaat, gaan deze bloedvaatjes open staan om mee te helpen in de bloedvoorziening naar de betreffende spieren.

Invasieve therapie

Een invasieve therapie, is zoals gezegd, een behandeling waarbij letterlijk ingegrepen wordt. Hieronder vallen een dotterbehandeling (PTA) en operatie.

• Dotterbehandeling (PTA): De eerste keuze van invasieve behandeling bij etalagebenen is een dotterbehandeling, omdat dit het minst belastend is voor de patiënt. Met behulp van een ballon wordt de vernauwde slagader van binnenuit weer doorgankelijk gemaakt. Een dotterbehandeling is echter niet voor alle vaatproblemen mogelijk; dit is afhankelijk van de ernst en de plek van de vernauwing. Net als bij de angiografie wordt eerst de aanprikplaats, meestal in de lies, plaatselijk verdoofd. Er wordt contrastvloeistof ingespoten waarna een angiografie wordt gemaakt. Hierdoor kan de medisch specialist bepalen waar de vernauwing zich bevindt. Vervolgens wordt een dunne voerdraad met ballon opgeschoven naar de plaats van de vernauwing. Ter hoogte van de vernauwing wordt de ballon opgeblazen waardoor de vaatwand wordt opgerekt. Hierdoor wordt de slagader weer beter doorgankelijk. Na de behandeling krijgt u een drukverband op de lies en moet u tot de volgende ochtend in bed blijven. Na het verwijderen van het drukverband mag u in principe naar huis.
• Stent: Tijdens een dotterbehandeling kan een stent worden geplaatst. Een stent is een soort kokertje van gaas. Deze wordt op de dotterballon geplaatst. Op de plaats van de vernauwing wordt de ballon opgeblazen. De stent ontvouwt zich en houdt het bloedvat open.
• Operatie: Er bestaan verschillende soorten operaties om patiënten met etalagebenen te behandelen. De operatietechniek hangt bijvoorbeeld af van de soort en de ernst van de aandoening en van de conditie van de patiënt. Hieronder worden enkele veelvoorkomende operaties kort beschreven.
  
  

Endarteriëctomie: bij een endarteriëctomie wordt er een snede in de slagader gemaakt en wordt de vaatwand aan de binnenkant schoongemaakt . Vaak wordt er voor het sluiten van het bloedvat een patch gebruikt. Dit is een stukje van een eigen ader of van kunststof, dat als een lap in de snede wordt gehecht.

Bypass: bij een bypassoperatie wordt een omleiding gemaakt langs het afgesloten bloedvat heen. Dit gebeurt door middel van het aanbrengen van een vaatprothese van kunststof of van een eigen beenader. Het bloed kan via deze omleiding zijn natuurlijke weg vervolgen.